Historia ruletki

Ruletka jest ulubioną grą autorów różnego rodzaju fabuł. Obracające się koło i towarzyszące mu napięcie doskonale wpisują się w znane z literatury motywy niepewności, ryzyka i przeznaczenia. Zapalonymi miłośnikami ruletki byli m.in. rosyjscy powieściopisarze Lew Tołstoj i Fiodor Dostojewski. Iwan Turgieniew, nie raz bywał wzywany do niemieckich kasyn na ratunek kolegom po piórze.

Fiodor Dostojewski, „Gracz” (1866) – słynny rosyjski powieściopisarz musiał w pośpiechu ukończyć tę historię, żeby spłacić długi, do których doprowadziło go zamiłowanie do hazardu. W książce pojawia się wątek niewypłacalności, a wiele scen rozgrywają się przy stole do gry w ruletkę.

George Eliot, „Daniel Deronda” (1876) – historię Daniela Derondy i Gwendolen Harleth rozpoczyna scena, w której panna Harleth traci wszystkie pieniądze przy stole do ruletki. W dalszej kolejności Harleth przegrywa nawet swój naszyjnik. Na szczęścia Deronda wykupuje go z powrotem i zwraca prawowitej właścicielce.

Ian Fleming, „Casino Royale” (1953) – pierwszą powieść z serii przygód Jamesa Bonda rozpoczyna scena, w której słynny agent gra w ruletkę. Ruletka jest zresztą częstym motywem książek o Bondzie. Entuzjaści tej gry opracowali nawet „system Jamesa Bonda”, w oparciu o strategię fikcyjnego superszpiega.

Thomas Bass, „The Eudaemonic Pie” (1985) – oparta na faktach opowieść o grupie studentów, którzy wynaleźli miniaturowe, aktywowane przez palec u nogi komputery przewidujące wynik w ruletce.

^ Powrót na górę

„Casablanca” (1942) – większość filmu rozgrywa się w klubie Rick's Café Américain. Oszukana ruletka przynosi korzyści głównie właścicielowi lokalu, Rickowi (w tej roli Humphrey Bogart). Rick namawia na obstawienie numeru 22 świeżo upieczonego małżonka, który próbuje zdobyć pieniądze na wizy do Ameryki, dokąd pragnie uciec przed wojną. Ten idzie za jego radą i wygrywa.

„Złodziej w hotelu” (1955) – film Alfreda Hitchcocka z Carym Grantem i Grace Kelly rozgrywający się w willach, kasynach i hotelach francuskiej riwiery. Grant gra Johna Robiego, dawnego złodzieja biżuterii, który zostaje wynajęty do śledzenia Frances Stevens (Kelly), podejrzanego o kradzież klejnotów. W jednej ze scen kasynowych Robie (Grant) upuszcza żeton o wysokiej wartości w dekolt grającej w ruletkę kobiety.

„Żądło” (1973) – jeden z najgłośniejszych filmów poruszających temat gier umiejętności, hazardu i sztuczek kuglarskich. Paul Newman i Robert Redford wystąpili w roli oszustów próbujących wyciągnąć pieniądze od jeszcze bardziej nieuczciwych graczy. W jednej ze scen postać grana przez Roberta Redforda przegrywa zdobyty łup, grając w ruletkę.

„Zagubieni w Ameryce” (1985) – komedia, w której Albert Brooks i Julie Hagerty wcielają się w role małżeństwa postanawiającego porzucić codzienną rutynę i wyruszyć w drogę. Kilka dni później zatrzymują się w Las Vegas, gdzie żona przegrywa w ruletkę wszystkie oszczędności. Obstawia 22, wzorem motywu z „Casablanki”, lecz szczęście jej nie sprzyja.

„Toy Story 3” (2010) – popularny film produkcji Disney-Pixar zawiera scenę, w której animowane zabawki urządzają sobie kasyno. W roli ruletki wystąpiła interaktywna zabawka edukacyjna, a gra toczyła się m.in. o baterie.

^ Powrót na górę

Ruletka nie traci na popularności od setek lat. Czas poprzedzający zatrzymanie się wirującej kulki na którymś numerze to chwila napięcia i kontemplacji. Od wieków próbowano opracować „systemy” gwarantujące wyczekiwany triumf. Strategie opierają się na różnych modelach matematycznych, według których określa się wysokość zakładu. Inaczej mówiąc, systemy te stanowią po prostu różne sposoby na obstawienie ustalonych wcześniej kursów. Kursy ustalane są przez kasyno, a niektórzy gracze korzystają z wybranej metody obstawiania, by mieć poczucie, że są w stanie przechytrzyć system. Każda strategia, zależnie od okoliczności, maksymalizuje wygrane i minimalizuje przegrane lub odwrotnie.

Martyngał – w wypadku przegranej zakład początkowy zostaje podwojony. Po każdej przegranej podwaja się zakład do momentu, aż wygrane pokryją wszystkie straty. Strategia opracowana została dla zakładów czerwone/czarne, wysokie/niskie i parzyste/nieparzyste.

Wielki martyngał – martyngał wzbogacony o dodawanie jednej jednostki do każdego zakładu po stracie. Metodę tę należy powtarzać do czasu uzyskania wygranej pokrywającej wszystkie straty oraz zysk w wysokości jednej jednostki.

Labouchere – gracz przypisuje kwotę zakładu do poszczególnych liczb z ustalonej wcześniej serii. System polega na rozgrywaniu w pierwszej kolejności skrajnych liczb z szeregu i mnożeniu kwoty zakładu razy sześć. W przypadku wygranej należy skreślić wykorzystane numery z listy i rozegrać pozostałe skrajne liczby. Natomiast w sytuacji przegranej sumę skrajnych liczb dodaje się na koniec serii i zaczyna od początku.

D'Alambert – odmiana martyngału: gracz zwiększa zakłady po jednej jednostce za każdy przegrany zakład.

Paroli – przeciwieństwo martyngału: polega na podwajaniu zakładów w przypadku wygranej.

James Bond – dość specyficzna strategia. Przykładowo, gracz stawia 70% zakładu na wysokie numery (19-36), 25% na niskie (13-18) i 5% na zero. Następnie stosuje się progresywny martyngał. System ten sprawdza się wyjątkowo dobrze, jeśli trafi się trzy razy z rzędu na 17 (jak przydarzyło się Seanowi Connery we włoskim kasynie w 1963 roku)!

^ Powrót na górę

Joseph Jaggers (1873) – angielski inżynier zaczął grę na niskie stawki przy stole z ruletkę w kasynie w Monte Carlo i w pierwszym dniu wygrał około 150.000 – 300.000 franków. Po trzech dniach miał już na koncie 1,5 miliona franków. Jego system doprowadził do tego, że krupierzy zaczęli puszczać kulkę w ruch w kierunku przeciwnym do kierunku obrotów ruletki.

Charles Wells (1891) – podczas trzydniowej passy w kasynie w Monte Carlo wygrał milion franków. Ogołociwszy kilka ruletek, doprowadził do ich czasowego zamknięcia. Wells z miejsca stał się międzynarodową gwiazdą, a jego dokonania zostały uwiecznione w piosence The Man That Broke the Bank at Monte Carlo. Jakiś czas później zaliczył kolejną dobrą passę w ruletce. W styczniu 1892 roku wykonał trzecie podejście, przypływając do Monte Carlo na 90-metrowym jachcie, lecz tym razem przegrał z kretesem wszystko, łącznie z pieniędzmi otrzymanymi od osób, które uprzednio przekonał do rzekomej inwestycji w urządzenie mające zapewnić bardziej wydajny system palenia węgla. Następnie trafił na osiem lat do brytyjskiego więzienia za oszustwo.

Gonzalo García-Pelayo (1989) – hiszpański matematyk przeanalizował pod kątem niedoskonałości ruletki w Casino Gran Madrid i opracował stosowną strategię. Kasyna zamknęły przed nim drzwi, lecz hiszpański Sąd Najwyższy określił jego metodę „prawidłową” i „nowatorską”.

Chris Boyd (1994) – angielski programista spieniężył swój dom za 147 000 £ i pojechał do kurortu Binion's Horseshoe w Las Vegas. Postawił wszystko na czerwone, podwoił się, a następnie, jak gdyby nigdy nic, wrócił do High Wycombe, gdzie czekała na niego narzeczona, nieświadoma planów ukochanego.

Ashley Revell (2004) – próbując powtórzyć sukces Boyda, pochodzący z Anglii Revell sprzedał swój dom i poleciał do Las Vegas, gdzie w hotelu The Plaza postawił na czerwone 76 500 £. Kulka zatrzymała się na czerwonej siódemce, dokładnie tym samym numerze, na który trafił Boyd. Revell podwoił tym samym postawione pieniądze i wrócił do swojego życia w Kent.

^ Powrót na górę

W 1873 roku angielski inżynier Joseph Jaggers rozpoczął grę na niskie stawki przy stole do ruletki w Monte Carlo i w pierwszym dniu wygrał około 150.000 – 300.000 franków. Po trzech dniach miał już na koncie 1,5 miliona franków. Jego system doprowadził do tego, że krupierzy zaczęli puszczać kulkę w ruch w kierunku przeciwnym do kierunku obrotów ruletki.

W 1989 roku hiszpański matematyk Gonzalo García-Pelayo przeanalizował ruletki w Casino Gran Madrid pod kątem niedoskonałości i opracował stosowną strategię. Najpierw w jednym dniu wygrał 350 000 £, a potem, w latach 1992-1994, kolejne 700 000 £. Kasyna zamknęły przed nim drzwi, lecz hiszpański Sąd Najwyższy określił jego metodę „prawidłową” i „nowatorską”.

Wynalazca Charles Wells w 1891 roku zyskał światową sławę dzięki swoim poczynaniom w Casino de Monte Carlo. Podczas trzydniowej passy wygrał milion franków. Ogołociwszy kilka ruletek, doprowadził do ich czasowego zamknięcia. Wells z miejsca stał się międzynarodową gwiazdą, a jego dokonania zostały uwiecznione w piosence The Man That Broke the Bank at Monte Carlo. Jakiś czas później zaliczył kolejną dobrą passę w ruletce. W styczniu 1892 roku wykonał trzecie podejście, przypływając do Monte Carlo na 90-metrowym jachcie, lecz tym razem przegrał z kretesem wszystko, łącznie z pieniędzmi otrzymanymi od osób, które uprzednio przekonał do rzekomej inwestycji w urządzenie mające zapewnić bardziej wydajny system palenia węgla. Następnie trafił na osiem lat do brytyjskiego więzienia za oszustwo.

W 1994 roku angielski programista Chris Boyd sprzedał swój dom za 147 000 £ i pojechał do kurortu Binion's Horseshoe w Las Vegas. Postawił wszystko na czerwone, a wtedy kulka wylądowała na czerwonej siódemce, zapewniając Chrisowi podwojenie. Informatyk odszedł więc od stołu i wrócił do swojej dziewczyny w High Wycombe, która była nic nie wiedziała o planach ukochanego.

Ashley Revell, zainspirowany wyczynem Chrisa Boyda, w 2004 roku sprzedał swój dom oraz całe swoje mienie i poleciał do Las Vegas. Stawił się w The Plaza ubrany w pożyczony smoking (wcześniej spieniężył też wszystkie ubrania). Postawił wszystko – 76 500 £ – na czerwone. Kulka zatrzymała się na czerwonej siódemce, dokładnie tym samym numerze, na który trafił Boyd. Revell podwoił tym samym swoje pieniądze, a następnie, wzorem poprzednika, odebrał wygraną i wrócił do swojego życia w Anglii.

Sean Connery jest znany ze swojej błyskotliwej kariery aktorskiej. Największą sławę przyniosła mu rola Jamesa Bonda. Niedługo po premierze pierwszego filmu, w którym wystąpił w charakterze superszpiega w 1962 roku, Connery odwiedził Casino de la Vallee we włoskim miasteczku Saint-Vincent. Postawił dwukrotnie na 17 i przegrał. Przy trzecim zakładzie (również na 17) udało mu się zaliczyć sporą wypłatę. Licząc na kontynuację dobrej passy, po raz kolejny postawił zakład na 17 i wygrał jeszcze dwa razy. Odszedł od stołu bogatszy o 10 750 £. W 1971 roku, w szóstym filmie z serii przygód królewskiego agenta, „Diamenty są wieczne”, James Bond gra w ruletkę w Las Vegas i obstawia właśnie 17.

Najsłynniejszym kasynem XIX wieku było Casino de Monte Carlo należące do Francois Blanca. Blanc wprowadził do Monte Carlo innowację, którą opracował razem ze swoim bratem w Bad Homburg – zaczął oferować ruletkę z pojedynczym zerem. Blanc znany był jako „magik z Monte Carlo”, a legenda głosi, że kasyno zawdzięcza swój sukces zawarciu paktu z diabłem. Dowodem na to ma być fakt, że suma liczb na kole ruletki wynosi 666.

^ Powrót na górę